Noord Vietnam

Bruiloft.

Ik heb de trekking overleefd :-)
We hadden 5 dagen geplanned maar omdat we beiden de griep kregen zijn we eerder terug gekeerd naar Sapa en vandaar de nacht trein genomen naar Hanoi om vervolgens de bus te pakken naar Haiphong en vandaar met de boot naar Cat Ba island.
Ik zal beginnen met wat ik mee gemaakt heb in een klein plaatsje ten noorden van Sapa, de dag voor we de trekking gingen doen.
Die dag hadden we een motorfiets gehuurd om ten noorden van Sapa wat dorpjes te gaan bezoeken omdat daar weinig tot geen toeristen komen.
Elk dorpje wat we aandeden werden we zeer hartelijk ontvangen door de plaatselijke bevolking en ik moet zeggen dat de hill tribe stammen hele bijzondere mensen zijn ondanks dat ze zwaar gediscrimineerd worden door de vietnamese bevolking.
Ik heb trouwens nog niet eerder zoveel openlijke discriminatie mee gemaakt als in noord vietnam.
We hadden de hele ochtend door de bergen heen gescheurd en rond een uur of 1 begon ik aardig trek te krijgen en vroeg aan david of we in het volgende dorp ergens konden gaan lunchen.
En dat is niet echt eenvoudig want ze zijn totaal niet ingesteld op toeristen en iets van restaurants kennen ze daar ook niet.
Ik stelde voor om dan gewoon bij mensen te vragen en gewoon mee te eten met de plaatselijke bevolking uiteraard tegen betaling.
We maakten een stop aan het begin van het dorp bij een mini winkeltje om te vragen waar we wat te eten konden krijgen.
Misschien was er een mogelijkheid aan het eind van het dorp en we stapten weer op de motorfiets om daar heen te rijden.
Halverwege het dorp zag ik iets waarvan ik eerst dacht dat het een restaurant was omdat er een hele grote groep mensen aanwezig waren en het leek op iets van een eet gelegenheid.
Ik vroeg aan david om te stoppen om daar te vragen en hij vertelde mij dat het geen restaurant was maar een vietnamese bruiloft.
Mooi dat wilde ik wel van dichtbij zien en misschien een prima gelegenheid om wat foto's te maken.
Amper afgestapt en we werden van alle kanten begroet en uitgenodigd om mee naar binnen te komen, waar aardig wat mensen zaten en ik moest plaats nemen aan een tafeltje waar een paar andere mensen zaten.
Ik zat nog geen seconde en kreeg al gelijk een borrel glas met sterke drank voor mijn neus en werd van alle kanten op mijn schouders geslagen en allemaal lachende gezichten van mensen die het prachtig vonden dat wij daar waren.
Helaas was er helemaal niemand die engels sprak maar met handen en voeten communiceren maakte het alleen maar leuker en allemaal wilden ze op de foto.
Na een paar minuten had ik pas in de gaten dat David nergens te bekennen was en ik keek om me heen waar hij uithing want ik had hem nodig als tolk omdat iemand me probeerde iets duidelijk te maken wat ik niet begreep.
Ik zag hem staan bij de ingang in een hele felle discussie gewikkeld met 2 mannen die zich onderscheiden van de rest door hun kleding en lichaams bouw.
David werd heel agressief belaagd door die 2 en ik wilde opstaan om te vragen wat er aan de hand was, de mannen waar ik mee aan tafel zat hadden ook door wat er aan de hand was en probeerden me tegen te houden door me aan mijn kleding vast te houden maar op een manier alsof ze me probeerden te beschermen.
Ik wrong me voorzichtig los en liep naar de ingang waar david met de 2 mannen stond te discussieren en ze stonden echt te keer te gaan tegen hem.
2 agressieve klootzakken en david was duidelijk niet opgewassen tegen die 2 gasten die ongeveer van mijn postuur waren, tegen een ventje van nog geen 50 kilo.
Terwijl ik er heen liep stopte ik mijn camera in mijn tas om mijn handen vrij te hebben en ging tussen die gasten en david in staan en vroeg de agressiefste van de 2 wat er aan de hand was.
Hij keek me aan en begon in het vietnamees tegen me te keer te gaan probeerde door me strak in mijn ogen te kijken indruk op me te maken.
Ik keek net zo lang terug tot hij zijn blik afwende en vroeg nogmaals wat er aan de hand was in het engels.
Geen antwoord en ik vroeg vervolgens aan david wat het probleem was.
Dat kan ik je nu niet vertellen kreeg ik als antwoord maar we moeten onmiddelijk weg anders word ik gearresteerd en krijg ik hele grote problemen.
Hoezo ? we hebben toch niets misdaan ?
Die 2 zijn van de communistische partij en ze willen ons hier niet hebben en ze dreigen mij te arresteren als we niet onmiddelijk vetrekken.
Ik kijk hem ongelovig aan en zeg bepalen die 2 wat er hier gebeurd in het dorp ?
David zegt je hebt geen idee hoe machtig die 2 zijn in het dorp, ze kunnen mij zo laten verdwijnen en geen haan die er naar kraait en geen hond die zich ervoor interesseerd.
De communistische partij heeft alle macht in dit land en kan doen en laten wat ze willen, dit is wat ik je vertelde over controle, in het zuiden is allemaal wat subtieler maar hier in het uiterste noorden maken dat soort mannen de dienst uit.
Ik wil hem verder niet in de problemen brengen en zeg is goed laten we vetrekken maar ondertussen jeuken mijn handen en zou ik die 2 dol graag een flink pak op hun sodemieter willen geven.
Dit zijn van die dingen die mijn bloed laten koken want ik kan duidelijk zien dat de rest van de mensen op de bruiloft teleurgesteld zijn dat we vertrekken.
Communistische klootzakken, het enige wat ze kunnen is hun terreur over gewone mensen uitoefenen en zich verrijken ten koste van de bevolking.
Ik denk dat ome Ho zich in zijn graf zou omdraaien als hij kon zien hoe deze zogenaamde elite zijn land en volk waar hij zo hard voor heeft gevochten uitbuiten.
We stappen op de motor en rijden weg en na een paar meter komen we er achter dat we een lekke achterband hebben.
Shit en het volgende dorp ligt bijna 20 km verderop.
We sluiten een compromis met de eikels, david kan de band laten repareren in het dorp maar ik moet onmiddelijk het dorp verlaten en word gedwongen om het lopend te doen wat ongeveer 1 km lopen is.
Als david na ongeveer 3 kwartier opduikt aan de rand van het dorp waar ik lekker met mijn voeten in de rivier zit af te koelen is hij woest en houd een hele tirade over de gang van zaken in zijn land en dat het tijd word voor een verandering in zijn land waarbij ze al die communistische mother fuckers aan de hoogste bomen moeten op knopen :-)
Ik ben het helemaal met hem eens en stel hem voor dat het tijd word voor een revolutie in zijn land :-)
Vietnam mag dan zijn grenzen hebben open gesteld voor toeristen maar wat betreft Human rights staan ze nog steeds ergens onderaan de lijst van alle landen en Freedom of speech is iets wat ze hier niet kennen.
Zonde want het is echt een prachtig land en de meeste mensen die ik heb ontmoet zijn zeer vriendelijk en behulpzaam.
We besluiten om terug te gaan naar Sapa om ons voor te bereiden op de trekking die we morgen gaan doen en we moeten nog langs de markt want we nemen zoveel mogelijk ons eigen voedsel mee.