Eiland verkennen

Maandag 14 september.

Daar ben ik weer, volgens mij is mijn laatste verslag van een dag of 4 geleden.
En ik heb het onzettend druk gehad de afgelopen 3 dagen.
Laat ik beginnen met 3 dagen geleden.
Vroeg opgestaan en mijn maag voelde prima aan maar dat mocht ook wel na al die imodiums die ik de 24 uur daarvoor naar binnen gegooid had.
Iemand toevallig het nummer van Patty Brard bij de hand want het voelt aan dat ik binnen kort wel een klisma sessie van haar kan gebruiken.
Lekker ontbeten en mijn maag houd zich rustig, besloten om het duiken maar een dag uit te stellen en te beginnen zodra ik me weer helemaal top voel.
Tijd om het eiland te verkennen met de scooter die ik had gehuurd een paar dagen daarvoor.
Rugzak om met camera erin en gaan met die banaan, ik heb niet echt een plan en sla op de hoofdweg gewoon links af en zie wel waar ik uit kom.

Ik zit op de westkant van het eiland en dat is waar alle aktie is, een redelijk geasfalteerde weg en veel winkeltjes, restaurantjes en hotels
Na een paar kilometer houd de weg opeens op en geen mogelijk om verder naar het noorden te rijden.
Niet echt veel te zien hier en dan maar rechtsomkeer en kijken of ik een afslag kan pakken die me over de berg naar de andere kant brengt.
Na een kilometer of 2 zie ik inderdaad een afslag naar links met wat borden in het thais en besluit om die maar gewoon te volgen.
Na een kilometer houd het asfalt op en gaat het over in een verhard modder pad vol met scheuren en gaten en van die heerlijke keien die aan alle kanten uit de grond omhoog steken en zie ik ook geen ander verkeer meer.
Het gaat nu berg opwaarts en af en toe met hellings percentages van 15 tot 25 graden, het betere werk dus, gelukkig heb ik biekse terrein banden op mijn scooter en dat ding heeft aardig wat vermogen voor een scooter.
Dit is het betere werk en het gas gaat erop, heerlijk slippend en glijdend vol gas naar boven :-)
Na een paar kilometer krijg ik een splitsing en ik kan kiezen uit 2 baaien nl: Hing wong/Mao bay en mango bay.
De laatste spreekt me wel aan en ik scheur die kant op en nu gaat het pas echt stijl omhoog en na ik denk een kilometer of 2 kom ik op het hoogste punt van het eiland en het uitzicht is adem benemend.
Ik was vergeten erbij te vertellen dat het vandaag echt schitterend weer is, volop zon haast geen wind en een strak blauwe hemel.
Vanaf het hoogste punt gaat het nu flink stijl naar beneden en met de remmen aardig ingeknepen rijd ik nu heel voorzichtig naar beneden.
Na een paar honderd meter kom ik uit een bocht en zie de weg nu wel heel stijl naar beneden gaan en de weg kan je amper nog een weg noemen.
Ik stop en sta echt een minuut te twijfelen of ik wel of niet naar beneden zal gaan.

Nope ik doe het niet want ik heb geen flauw idee wat me daarna te wachten staat en betwijfel of ik uberhaupt weer omhoog kom met de scooter.
Ik keer om en op het hoogste punt maak ik een stop bij de hut/winkel die daar staat om wat te drinken en te vragen hoe de condities van de weg naar mango bay zijn.
Daar ontmoet ik Reea een 42 jarige goedlachse thai die redelijk engels spreekt en die de boel runt, we raken in gesprek en zitten binnen de kortste keren lekker te ouwehoeren met elkaar over van alles en nog wat.
Ik pak mijn shag om een shaggie te rollen en vraah of hij ook wil en het eerste wat hij vraagd is of het marihuana is :-)
Ik leg hem uit dat het tabak uit holland is ( in bangkok gekocht ) en hij bied mij een thais shaggie aan die hij draait in bamboe met 1 hand op zijn been.
Ik neem het ding aan steek hem op en neem een flinke haal, helaas proef ik er niets van, te licht voor mijn smaak.
Vervolgens raken we in gesprek over drugs en hij vertelt mij dat hij regelmatig in de avond op de top van de berg zit en dan uitkijkend over de baaien aan de Oost kant van het eiland lekker zijn jointje rookt.
HHmm klinkt erg aanlokkelijk :-)
En hij nodigt mij uit om dat eens samen met hem te doen waar ik wel oren naar heb en spreek met hem af om vanavond langs te komen na het eten.
Echt een toffe gozer en nadat hij mijn zijn levens verhaal verteld heeft groeit mijn respect voor hem alleen maar.

Hij is geboren in bangkok en is daar muzikant en daarna politie agent geweest en besloot 8 jaar geleden om het daar voor gezien te houden omdat hij zich daar ongelukkig voelde en is toen op Koh tao gaan wonen waar hij het prima naar zijn zin heeft.
Hij heeft 2 dochters uit een vorig huwelijk en die wonen bij zijn moeder in bangkok en hij stuurd elke maand wat hij verdient naar zijn moeder die zijn kinderen opvoed en naar school brengt.
En 2 keer per jaar als hij voldoende verdient reist hij naar bangkok om zijn kinderen te zien maar helaas lukt dat niet elk jaar.
We kletsen nog wat en ik besluit om weer op pad te gaan om de rest van het eiland te verkennen.
Bij het afscheid probeer ik hem een paar honderd baht in zijn hand te douwen maar daar wil hij niets van weten wat, voor argumenten ik ook aanvoer.
Tenslotte besluit ik wat sieraden te kopen die hij maakt en betaal hem zogenaamd per ongeluk de dubbele prijs maar weer bedankt hij vriendelijk maar resoluut.
Ik besluit om de weg naar het dorp terug te nemen om de Zuid kant van het eiland te gaan exploreren.
Na een half uurtje rijden en glijden zie ik een bordje staan met de tekst Freedom beach en parkeer de scooter bovenaan een stenen uitgehakte trap die langs hutjes en bomen naar beneden leid en vang een glimp op van een waanzinnig mooie baai genaamd Chalok Baan Kao Bay.
Wauw dit is meer mijn ding voor een beeld van die baai check mijn foto's op Flicker.com.
Er is 1 restaurantje helemaal aan het eind en daar ga ik wat drinken en even genieten van het uitzicht.

Na een uurtje daar gezeten te hebben en even lekker mijn fantasie de vrije loop te hebben gelaten wat ik zou doen als ik daar zou wonen besluit ik dat het toch verder te gaan kijken wat dit eiland nog meer te bieden heeft.
Half buiten adem na de hele klim die het was spring ik op de scooter en scheur verder naar het zuiden waar ik na een 100 meter een nieuw bord zie met de tekst Shark baai, wat natuurlijk mijn nieuwschierigheid wekt.
Ik parkeer de scooter en weer volgt er een pad naar beneden maar ditmaal tussen verschillende bungalows door die gewoon te huur zijn.
Ik kom aan op een steiger die lanfs de zee loopt en kan vervolgens na wat geklauter op een stel flinke rotsen een stukje de zee in lopen.
Deze baai heet in het thais Thian Og Bay en word duidelijk door snorkelaars gebruikt waarvan er ook diverse in het water liggen te spartelen.
Deze foto's staan ook op de site.
Na een half uutje hier gechilled te hebben loop ik terug naar boven om wat te eten in het restaurantje wat ik op weg naar beneden was gepasseerd.
Hier heb ik vervolgens een schitterend uitzicht over de hele baai en alle strandjes die aan de andere kant van het water liggen.

Het begint ondertussen al aardig laat in de middag te worden en het word tijd om op huis aan te gaan.
Ik begin al een aardige weg piraat te worden en scheur met flinke snelheid 60-70 km/h over de verharde weg richting hotel.
Ik begin me lichamelijk steeds beter te voelen en mijn maag heeft nog niet eenmaal opgespeeld dus besluit ik om eerst langs de duikschool te rijden om me op te geven voor de volgend dag voor de open water cursus.
Gegeten in het hotel en besloten om niet langs Reea te gaan want het word hier echt pik donker en de verlichting op de scooter stelt niet echt veel voor en ik heb geen zin om halverwege van die berg af te flikkeren met scooter en al.
Op tijd naar mijn bed want ik wil zo fit mogelijk zijn de volgende dag voor de cursus.