Changmai

Changmai.

Volgens mij was mijn laatste verslag de dag in bangkok voor ik naar changmai zou vertrekken, ik zit nu in luangprabang in Laos en ben al bijna weer een week verder sinds mijn laatste verslag.
De tijd vliegt en ik kom er amper nog aan toe om aan mijn blog te werken.
Ik had besloten om per bus naar Changmai te gaan en om 6 uur in de avond moest ik me melden bij het reisbureau waar ik mijn ticket had gekocht op khae san road.
Ik was een half uur te vroeg dus had tijd over om me maar weer eens te vermaken met de tuk tuk drivers, over het algemeen is het kut volk die tuk tuk drivers en na een half uurtje liepen er weer een aantal zwaar gefrustreerd rond.
Ik word er echt goed in om die lagere levensvormen compleet af te zeiken, maar in mijn ogen zijn het gewoon een stelletje pooiers die alles doen voor geld en voor niemand respect hebben.
Om 6 uur precies ben ik terug bij het reisbureau en word het wachten op de persoon die me naar de bus moet brengen, die uiteindelijk pas om kwart voor 7 aan komt kakken.
Een hele jonge chick van een jaar of 14 a 15 en ze heeft opeens ontzettende haast want de bus vertrekt al over een kwartier, ja en ?
Ik ga me echt niet haasten met 20 kilo op mijn rug en in mijn tempo door allemaal achteraf straatjes staan we net voor 7 uur bij de bus en ben ik de laatste.
Uiteindelijk vetrekken we pas om kwart voor 8 omdat de telling niet klopt en nadat half bangkok in de bus geweest is om iedereen te tellen vertrekken we.
De bus zit helemaal vol en begrijp ik nog steeds niet waarom de telling niet klopte maar dat zal wel hogere thaise wiskunde zijn.
Ik had me dit keer goed voorbereid en mijn sweatshirt mee in de bus genomen wat achteraf heel verstandig was.
De airco's gaan weer op vol en na een uurtje of wat is het te koud in de bus voor een t-shirt, iedereen zit te klagen over de temperatuur maar de thai reageren daar niet eens op.
De bus is niet half zo luxe als beloofd was dus ben ik bang dat slapen er niet in zit.
Na ongeveer een uurtje rijden gaan opeens alle lichten uit in de bus en kan ik mijn boek ook wel opbergen.
Wat zijn die stoelen brak waar we in zitten, ze zijn verstelbaar als het werkt maar je kan er niet lekker in zitten en liggen is helemaal onmogelijk.
De meeste passagiers proberen toch wat te slapen tot opeens de tv's die in de bus hangen aan gaan en de speakers die overal hangen op vol volume gaan, waardoor de helft die half lag te pitten rechtop in hun stoelen zitten van de schrik.
Iemand van de organisatie van de bus heeft in zijn wijsheid besloten dat het tijd is om een film te vertonen en of je wil of niet iedereen moet mee genieten.
Hele stukken van de film zijn niet te zien om de beeldschermen om de haverklap uitvallen maar gelukkig werkt het geluidssyteem prima en hoeven we niets te missen.
Je begrijpt de stemming zit er prima in bij de meesten, gelukkig had ik mijn mp3 speler bij me dus mij boeide het niet.
Na een uurtje of 4 word er een stop gemaakt bij een verzamel punt met een restaurant en strompel ik letterlijk en figuurlijk als eerste de bus uit om eindelijk een peuk te roken.
Mijn benen voelen aan als rubber en ik ben 5 minuten bezig met rekken en kniebuigingen om weer wat bloed in mijn benen te krijgen en lach me rot om de rest die na mij uit stappen en er nog veel erger aan toe zijn.
Na een half uurtje vertrekken we weer en hebben we nog ongeveer 6 uur voor de boeg.
Van slapen komt niets terecht en om 6 uur in de ochtend worden we ergens in een buitenwijk van changmai gedropped in de middle of nowhere.
Gelukkig staan er 2 busjes van een hotel in het centrum die proberen de mensen te overtuigen om bij hun een kamer tenemen.
In de auto's is plaats voor ongeveer een man of 12 en we staan daar met iets van 30 mensen.
Terwijl de meesten de brochure zitten te bestuderen en lopen te janken over de prijs heb ik mijn spullen al in een van de auto's gegooid en roep tegen de chauffeur ok let's go.
Als het niets is zoek ik daar terplaatse wel wat anders maar hier is niets en ik heb geen flauw idee hoever het lopen is naar het centrum of de dichtsbijzijnde hotel.
Een aantal hebben dat nu ook eindelijk door en binnen no time zitten beide auto's vol en de rest heeft het nakijken.
Het is 10 minuten rijden en ik ben blij dat ik niet nog op de parkeerplaats sta met de rest van de sukkels.
In het hotel vraag ik of ik de kamer mag zien en het valt absoluut niet tegen, een grote kamer met 2 persoonsbed en een badkamer met warme douche en ligbad en airco.
Terug bij de receptie zeg ik ok ik neem de kamer en krijg daar te horen dat de kamer 150 baht is, ik denk dat ik het verkeerd verstaan heb maar krijg een comfirmatie dat de kamer echt maar 3 euro per nacht kost.
Ik heb niet geslapen en voel me ook niet moe dus bestel ik lekker een kop koffie met een ontbijtje erbij terwijl de rest van mijn mede passagiers hun kamer opzoeken om te gaan pitten.
Na het ontbijt word het tijd om de stad eens te gaan verkennen, dus pak ik mijn camera en ga richting china town.
Daar is een gigantische markt die net open gaat en het krioelt er al van de mensen en dat om half 9 sóchtends.
Ik dool een paar uur rond door de stad en vraag me af wat de mensen zo bijzonder aan changmai vinden, want voor mij is het net bangkok alleen op een kleinere schaal.
Het sterft er van de markten en de prijzen zijn nog een stuk lager dan van die in bangkok, een koopjes paradijs dus en daarom zo in trek bij de nederlanders.
De sfeer is wat relaxter en de mensen zijn vriendelijker maar voor mij persoonlijk heeft changmai niet meer te bieden dan wat ik in de rest van thailand heb gezien.
Het is en blijft een stad en de paar tempels die er zijn kom ik overal tegen en hebben niet mijn interesse.
Ik wil de natuur zien en de wildlife en daarvoor zal ik echt de stad uit moeten.
Na mijn lunch in het centrum te hebben genuttigd loop ik op mijn gemak terug naar het hotel waar ook een reisbureau inzit om te kijken wat voor trips ze me kunnen aanbieden.
Het meeste wat ze hebben is 2 of 3 daagse trekking tochten met een deel op een olifant, een dag lopen in de jungle en dan een hill tribe village bezichtigen die elke dag toeristen te zien krijgen en daar ook helemaal op ingesteld zijn en afsluitend een stukje de rivier af varen op een bamboe raft.
Het ziet er allemaal helemaal opwindend uit en het kost me ook moeite om tijdens de uitleg die ik erbij krijg om niet spontaan in slaap te vallen.
Houd die commerciele rotzooi maar want daar kom ik niet voor, ik heb geen zin om met de rest van de schapen dezelfde voorgekouwde troep te ondergaan.
Dan valt mijn oog op een folder wat me wel aanspreekt, 3 uur lang ATV Quad bike racen in de jungle met aaneensluitend 2 1/2 uur white water raften over de rivier met categorie 3 en 4 stroom versnellingen en aangezien het hier de laatste 2 dagen inclusief vandaag flink geregend heeft zal de rivier wel lekker wild zijn.

Het geintje kost me 45 euro maar dat heb ik wel over voor wat niet alledaags excitement, dus ik boek meteen voor de volgende dag en informeer meteen of het mogelijk is om een jungle trek van een dag of 6 te doen met alleen een gids.
Dat is geen probleem maar dan moet er wel eerst over de prijs onderhandeld worden.
Aangzien mijn visum al is verlopen spreek ik met ze af dat zodra ik terug ben van mijn trip in Laos en Vietnam ik bij hun terug kom om die jungle trek te gaan maken.
Als de avond valt besluit ik om de nightmarket van changmai te gaan bezoeken want er is niets leukers dan lekker op een markt rond te kuieren en beladen met nutteloze prullaria weer thuis te komen.
Als het maar goedkoop is en ik de indruk heb dat ik een goeie deal heb gemaakt is alles welkom en maakt het niet uit of ik het wel of niet gebruiken kan.
Maar dat hoef ik jullie niet uit te leggen natuurlijk :-)
Helaas slaag ik niet in mijn doel en na een uurtje vergeefs te hebben geshopped keer ik zwaar teleurgesteld met lege handen weer terug.
Ik snap er helemaal niets van, overal zie ik mensen rond lopen helemaal beladen met tassen waar ze bijna onder bezwijken met een uitdrukking op hun gezicht alsof ze net het orgasme van hun leven hebben gehad, met name de vrouwen en ik kan er niet eens een stijve van krijgen van alles wat ze aanbieden.
Ik weet nu zeker dat er iets mis is met me.
Dan maar een kroeg opzoeken om mijn verdriet te verdrinken met een flinke hoeveelheid alcohol wat nog altijd een stuk goedkoper is dan een bezoek aan een psycholoog die toch zijn bek niet open trekt en alleen maar geinteresseerd is in je portomonee dan je geestelijke welzijn.
Ik weet niet hoe het komt want ik was er niet naar op zoek maar opeens sta ik in een straat met allemaal go go barretjes, maar ze zijn allemaal gesloten en er is niet 1 sletje of ladyboy te bekennen en dat terwijl ik juist in de stemming was om eens een ladyboy uit te proberen :-)
Op de hoek zit een irish pub en ik loop daar naar binnen en bestel een biertje en krijg vervolgens te horen dat er vanavond in de hele stad geen alcohol word geschonken omdat het morgen election day is in thailand.
Doe dan maar een colaatje dat vind ik ook prima en loop vervolgens naar buiten en ga bij een tafeltje vlakbij de ingang zitten.
Ik heb net slokken genomen en er komt een groepje engelsen aan van een jaar of 40 die ook zin hebben in een biertje.
Ze zijn helemaal in shock als ze te horen krijgen van het alcohol verbod en nadat 1 van hen de zijstraat gechecked heeft en ziet dat alle go go bars ook dicht zijn slaat de paniek bij die gasten toe.
Niets te neuken en niets te zuipen en ik krijg bijna medelijden met ze, maar nadat ik zie dat ze allemaal zonder uitzondering ongeneerd constant in hun kruis staan te krabben heb ik zoiets van, dan kunnen jullie vanavond in ieder geval niemand anders besmetten met jullie Soa's.
Het word tijd om op te stappen want morgen ga ik me lekker uitleven op de Quad en de rivier en ik heb sinds gisteren niet meer geslapen.